Voordat ik de training deed, wist ik niet wat het woord ‘dialoog’ betekende, het betekent: door woorden heen zien. Dat vind ik fantastisch. Dat is precies wat deze training mij heeft geleerd.
Ik ben nu gepensioneerd, maar in mijn werkende leven was ik financieel directeur bij een beursgenoteerde onderneming. Ik zat de vergaderingen van mijn team voor. Ik had de indruk dat mensen daar eerder zaten om hun eigen gelijk te halen, dan om samen tot een oplossing te komen. Soms lastte ik na een paar uur praten een evaluatierondje in. Dat leverde wel wat gelegenheid tot reflectie op. Maar de praktijk bleef weerbarstig. Ik ergerde me ook aan mijzelf omdat ik niet wist hoe ik het patroon van je gelijk halen moest doorbreken.
De dialoogtraining leek me in eerste instantie vooral een mooie aanvulling op een persoonlijk ontwikkeltraject dat ik gestart ben. Maar ik dacht ook: zou dit het misschien kunnen zijn? Is dit de methode waar ik destijds zo naar heb gezocht?
Ritme
De training was een geweldige eyeopener. Ik heb er drie grote inzichten aan overgehouden. In de eerste plaats: een dialoog kent een ritme. Dat was me nooit opgevallen. Ik vond dat echt geweldig. Het gaf me een heel harmonisch gevoel. Warm. Positief. Er was balans.
En het blijft ook niet bij een gevoel. Zodra je dat ritme met de ander gevonden hebt lijkt het alsof je iets meemaakt dat voorbij de woorden gaat. We begrepen elkaar beter. Dat zoiets bestond! Een eenheid met de mensen met wie je praat! Fantastisch.
En het werkte ook als we in groepjes van drie of meer bij elkaar waren. Het ontstond vanzelf en daarna ging het werken. Ineens zat iedereen op dezelfde golflengte. Ritme voelde voor mij als de basgitaar onder de melodie, de woorden.
Non-dualiteit
Het tweede grote inzicht tijdens de training was dat ik schrok van hoe dualistisch mijn denken was. Ik besefte ineens hoe zeer ik getraind was om dualistisch te denken, in mijn opleiding, in mijn opvoeding, in mijn werk. Er is ik, en er is de ander. Ik had geen oog voor de eenheid waartoe ik zelf ook behoor.
In mijn werkoverleggen was er altijd een winnaar en een verliezer. Er was een probleem, er kwam een discussie over de oplossing en daarin was het altijd de één tegen de ander. Het was nog nooit in mij opgekomen dat dat ook anders kon. Mij zijn de ogen geopend en daar ben ik super blij mee.
Ruimte
Door ruimte te scheppen voor onderdrukte gevoelens wordt de dialoog juist minder emotioneel en genereert het gesprek meer inzicht. Dat is mijn derde grote inzicht. De dialoogregel ‘luister naar je hart voordat je gaat spreken’ resoneerde bij mij heel sterk. Ik merkte op de tweede ochtend van de training dat ik ‘in stereo’ aan het luisteren was. Ik hoorde wat er gezegd werd en tegelijk merkte ik dat mijn hart die gedachten transformeerde naar gevoelens. Dat was zo waardevol. Ik merk nu veel sneller op als het voor mijn gevoel niet klopt wat ik hoor.
Door: Jan Pennings, Gouda